Feliz año a todos!

En toen was het alweer 2012, gek idee! Wij zijn vandaag zelfs alweer drie weken in Ecuador.

Met kerst waren we hier op het project. De jongens waren zo als gezegd naar huis, dus heel raar om hier in die stilte te zijn. Gelukkig is het niet helemaal rustig geweest, en hebben we toch van alles gedaan. Zo hebben we op 23 december bijvoorbeeld alles hier schoongemaakt. Het is hier echt super vies overal, ook al wordt het hier snel vies, was dat toch best wel nuttig. Na het schoonmaken van zo´n beetje alles, was er een groot kerstfeest voor alle mensen die hier werken - ook voor ons als vrijwilligers dus. Als ik dan zeg dat het een groot feest was, dan was dat echt wel zo. Heel netjes aangekleed, ontzettend lekker eten, muziek in verschillenden voormaten en cadeaus voor alle werknemers. En natuurlijk werd er gedanst, niet alleen om de sfeer er even in te krijgen, maar gewoon tot iedereen helemaal zweterig aan tafel kon gaan zitten.

Kerstavond hebben we hier ook heel leuk gevierd. Met iedereen hier samen aan de grote tafel, heerlijk kersteten eten, liedjes zingen en alle vrijwilligers kregen zelfs een kerstcadeau. Na het eten gingen we met z´n allen in het busje, en naar de stad.

Op eerste kerstdag zijn we met een groepje naar de rivier geweest, hier zou je kunnen zwemmen, maar omdat we toch nog niet echte ecuadoriaanen zijn, hebben we de boel bekeken, vanuit een redelijk droge kano. S´avonds was er weer een mis in de kerk, heel bijzonder om mee te maken. Zo vrolijk en vooral anders dan in NL, ik zou daar vast ook wel vrijwillig heen gaan.

De 2 dagen voordat we op vakantie gingen, hebben we met alle vrijwilligers, bij de derde etappe van het project, geschilderd. Als ik zeg dat dit echt mijn zwaarste tweede kerstdag was, dan is dat nog best slap uitgedrukt! Vanaf 9 tot 18 zijn we bezig geweest in de brandende hitte, en in allerlei onmogelijke posities. Die avond waren we echt wel even de zielige(en hele vieze) vrijwilligers! Maar ja, als je in een visfabriek kan werken, is schilderen in de zon toch niet erg. Nog een dagje en toen gingen we op vakantie naar Montañita. Iedereen ging hier met Nieuwjaar weg, wij hebben oud en nieuw dus op vakantie, aan het strand, op ze ecuadoriaans gevierd.

We zijn nu dus net terug van vakantie in Montañita, een feestelijk en hippie achtig dorpje, dat daar aan de kust, altijd vol met toeristen zit. De vakantie was super, we hebben ontzettend genoten, gefeest en veel lol gemaakt. Heel leuk, maar ook best raar om op vakantie te zijn, want zo voelde het echt wel! De zee was heerlijk, leuke mensen ontmoet, waarmee we veel tijd doorgebracht hebben, en vooral; Oud en Nieuw aan de andere kant van de wereld gevierd. Dat was eigenlijk best raar, omdat ik zo gewend ben om dat op een bepaalde manier, en met familie thuis te vieren. Waar waren de oliebollen, de champagne en de sneeuw? (oh ja, de sneeuw mis ik eigenlijk niet hoor!)

Kim en ik hebben op onze kamer, na een dagje strand, geproost met een ijsje en elkaar om 18 uur lokale tijd, gelukkig Nieuwjaar gezoend. S'avonds zijn we met een hele groep uit eten en daarna naar het strand gegaan, om het oude jaar af te branden. Er was heel weinig vuurwerk, maar dan in plaats daarvan, waren er grote vuren op het strand. Op die vuren worden poppen van papier-maché afgebrand; elke familie gooit zo'n ding erop, en dat is dan als symbool om het oude jaar af te branden. Die dingen zaten dan weer wel vol met vuurwerk, en waren volgens mij echt gevaarlijk - het leek een beetje op Sankt Hans(deens zomerfeest).

En nu zijn we dus weer in Guayaquil. Het heeft hier vanochtend de hele ochtend geregend; iedereen blij, die hebben hier al zo lang geen regen gehad. Als het alleen s'avonds regent, vindt ik het ook wel prima hoor.

We zijn nog niet op onze eigen werkplek bezig, alles moet nog even op gang komen in het nieuwe jaar. Ik heb het wel naar mijn zin hier, en probeer van kleine dingetjes al grote opdrachten te maken. Zo heb ik vandaag met wat jongens gelezen, geholpen in de keuken en het voorraad hok schoongemaakt. Elke dag is weer anders, en geniet echt van alles wel!

Ik wens jullie allen nog een gelukkig nieuwjaar, met veel voorspoed, geluk en liefde!

Pas goed op elkaar!

Liefs Marlon, Marron, Marley –of wat ik hier verders nog genoemd word.

Feliz año a todos!

Og saa skrev vi allerede 2012, det gik godt nok staerkt. Vi har i dag endda allerede vaeret i Ecuador i 3 uger – dét er en saer tanke!

I julen har vi vaeret her paa projektet. Drengene var som sagt taget hjem, saa det var godt nok maerkeligt at vaere her, i den tomme stilhed. Heldigvis har her ikke vaeret helt stille, og har vi alligevel lavet og oplevet en masse. Fx gjorde vi hele stedet rent, d. 23. December. Her er virkeligt ulaekkert, og ikke kun i hjoernerne, derfor foeltes det nu ogsaa som meget fornuftigt arbejde. Efter rengoeringen, var der en stor julefest for alle dem, som arbejder her – ogsaa for os som frivillige. Og naar jeg siger stor fest, er det faktisk ret mildt sagt! Det hele saa meget fint ud, bordene blev daekket og stolene beklaedt med hvidt stof, maden var fantastisk og der var forskellige slags muziek. Der var endda julegaver til medarbejderne. Selvfoelgelig blev der danset, ligesom til alle ndre fester, og ikke kun for at komme i en festlig stemning, nej nej, indtil vi alle kunne saette os ved bordene, i en udmattet og svedig tilstand – der roeg den fine stemning!

Juleaften har vi ogsaa fejret her, med rigtig god stemning og rare mennesker. Herlig mad, god stemming, julesange og vi fik endda en julegave. Efter maden tog vi paa udflugt, alle os frivillige i en af de smadrede smaa busser og mod byens centrum for at haenge lidt og opsnuse den gode stemning.

Juledag tog vi paa udflugt til en flod, her skulle det vaere muligt at svoemme, men da vi ikke er aegte ecuadorianere endnu, lod vi vaere og noed i stedet udsigten fra en rimelig toer kano(toer med to monster-drenge, som virkeligt skulle proeve graenser af; hvordan blir jeg sur paa spansk?!) Om aftenen var der igen et hyggeligt maaltid med hele flokken, og efterfoelgende igen en gudstjeneste, som alle altsaa villeb live glade af at opleve. Det er i hvertfald ikke sidste gang at jeg frivilligt tager i kirke her.

To dage inden vi tog paa ferie, lets say 2. og 3. Juledag, har vi vaeret fasted for at male. Det foregik paa den sidste etappe af projektet; der hvor de aeldste drenge bor og gaar i skole. Hvis jeg siger at det har vaeret min haardste anden juledag, er det en rimelig underdrivelse(?!) Fra 9 til 18 var vi igang i den braendende sol og i alle mulige maerkelige og umulige stillinger. Den aften var vi godt lidt nogle soergelige typer; beskidte og meget traette! Men hey; hvis jeg kan arbejde i en kold fiskefabrik, burde det vel ikke vaere saa slemt med arbejde i godt vejr! En dag mere med maler arbejde og saa tog vi paa ferie til Montañita. Alle tog afsted efter jul, derfor har vi altsaa fejret nytaaret paa ferie, ved stranden og paa Ecuadoriansk/turistisk maner.

Vi er altsaa netop vendt hjem fra Montañita, en festlig og hippie agtig by, som der ved kysten altid er godt fyldt med turister. Ferien var fantastisk, vi har virkeligt nydt det, festet og haft en masse sjov. Rigtig fedt, men paa den anden side ogsaa lidt maerkeligt, at vaere paa ferie her. Havet var skoent, vi moedte en masse skoenne mennesker, som vi har tilbragt rigtig meget tid sammen med. Og selvfoelgelig fik vi fejret Nytaaret paa stranden, paa den anden side af jorden – endnu saadan en saer tanke. Det var lidt maerkeligt, da jeg de sidste 10-11 aar har fejret nytaar paa samme maade, med de samme mennesker og det samme sted; derhjemme. Hvor var sneen, champagne nog fyrvaerkeriet?(Ah, glem sneen, den har jeg ikke savnet!)

Kimberly og jeg oenskede hinanden godt nytaar, efter en dag paa stranden og kl 18 lokal tid, vi skaalede med en magnum is og sendte nogle tanker hjem, inden vi igen var klar til at vaere sociale med de andre. Om aftenen tog vi ud at spise med hele gruppen, som os og vores naboer fra Columbia. Herefter tog vi paa stranden, for at braende det gamle aar af. Der var ikke meget fyrvaerkeri, men i stedet en masse store baal. Paa baalene blev pap-maché dukker braendt af, hver familie smed saadan en dukke paa baalet, som symbol for at braende det gamle aar af. De her figurer var fyldt med fyrvaerkeri, super livsfarlige og ville i DK sikkert vaere paent ulovligee. Der hang en Sankt Hans agtig stemning, som jeg egentligt meget godt kunne finde mig i!

.

Nu er vi altsaa tilbage i Guayaquil, den store, beskidte og graalige by. I morges har det regnet; alle var glade da det var foerste morgen med regn for i aar – denne regntid. Hvis det bare regner om aftenen, er jeg godt tilfreds, saa sover vi saa godt, naar det hele koeler af. Vi er endnu ikke kommet igang med at arbejde fast, eller der hvor vi kommer til at vaere. Det er nogle gange lidt frustrerende, men for det meste nyder jeg det virkeligt. Jeg er god til at lave smaa opgaver til noget stort, og at se vigtigheden i det hele. For eksempel har jeg i dag laest et par boeger med nogle af drengene, hjulpet med matematik lektier, hjulpet til i koekkenet og gjort rent i opbevaringsrummet. Hver dag er anderledes, og nogle gange troede jeg at jeg havde forstaaet hvad der skulle ske, lidt senere viser det sig saa, at der kommer til at ske alt muligt andet.

Jeg oensker jeg alle et rigtig godt nytaar – bedre sent end aldrig!

Mange hilsener herfra

Marlon, Marron, Marley – eller hvad jeg nu ellers bliver kaldt her ;)

.