Zo snel gingen de eerste dagen, en ook de eerste week is alweer voorbij. Het gaat hier echt snel, en er is al veel gebeurd.

De jongens die hier op het project wonen, zijn heel verschillend, en hebben ook hele verschillenden achtergronden. Ik weet niet veel over ze, omdat het moeilijk is om gesprekken met ze te voeren, die niet over spelletjes, eten of andere makkelijke dingen gaan. Ook is het soms lastig om het met de ecuadoriaanen over de kinderen te hebben, die zijn namelijk best snel afgeleid.

Als we s'morgens buiten komen, zeggen ze goeiemorgen met een knuffel of een kus. Ze zijn heel lief en aanwezig, maar het blijven natuurlijk jongens, die meer meegemaakt hebben, dan wij ons voor kunnen stellen. Het feit dat ze echt anders zijn dan bijvoorbeeld deense kindjes, is duidelijk te merken als ze ruzie maken met elkaar. Een redelijke normale ruzie kan al heel snel uitlopen tot een flink gevecht. Sommige van hen zijn dit van thuis uit gewend, terwijl andere het meschien wel op straat geleerd hebben. Hoe dan ook, vindt ik dit echt een van de meest frustrerende dingen; De volwassenen doen niets, en zien er vaak uit als of ze het helemaal niet zien. Dan moet ik ook maar mijn rug toekeren, en doen als of er niets aan de hand is. Als de volwassenen, de jongens uit elkaar zouden halen, zou de zwakste uit de groep vallen, en leert dan ook niet om voor zich zelf op te komen. Gelukkig zijn ze na zo'n gevecht al heel snel weer goeie vriendjes! Een ander verschil tussen deense kindjes, is dat ze heel graag alles met elkaar delen. Als ze snoepjes hebben, willen ze deze bijvoorbeeld graag met elkaar delen - heel mooi om te zien.

De jongens zijn nu naar huis, en gelukkig zijn er maar een paar die echt geen huis hebben, of daar de kerst niet door kunnen brengen, die gaan dan iets met de paters doen. Toen we hier kwamen, had ik gedacht dat geen van de jongens ouders, of een thuis hadden - dat is gelukkig niet zo. De meeste kinderen zijn hier overdag, en gaan dan aan het einde van de middag naar huis. Hun ouders hebben dus wel een huis, maar kunnen niet 100% verantwordelijk voor ze zijn. Er is ook een grote groep kinderen die hier de hele week is, en een antaal die het weekend hier ook doorbrengen. Het hangt helemaal van hun thuis/familie situatie af. Door de weeks bezoeken de vrijwilligers, maatschapelijkwerkster en de cordinator af en toe, de families van de jongens. Dan kijken ze hoe het er aan toe staat, en hoe het zo goed als mogelijk voor de jongens kan worden. Het is een heel belangrijk deel van het project, om de jongens te intergreren in hun families, zo dat ze ooit terug kunnen.

Er is natuurlijk nog veel meer over de jongens te zeggen, maar het is hier nu ook heel druk met alle voorbereidingen voor de kerst. Ik zal binnenkort een stukje schrijven, over de kerst hier. Fijne feestdagen voor idereen - Feliz Navidad! En bedankt voor jullie reacties, die zijn echt heel fijn om te lezen!

Paa dansk!

Saa hurtigt gik de foerste dage, og ligeledes den foerste uge. Det er gaaet meget staerkt, og der er sket mange ting.

Drengene som bor her paa projektet er meget forskellige og har meget forskellige baggrunde. Jeg ved ikke saa meget om dem, da de er svaere at have dybe samtaler med. Naar jeg kommer udenfor om morgenen, kommer de og siger godmorgen, de giver et kram og ofte ogsaa kys. De kan vaere og er oftest meget soede og tilstedevaerende, men det er selvfoelgelig drenge, som har oplevet mere end vi kan forestille os. Det at de er anderledes end fx danske boern, kommer blandt andet til udtryk, naar de skaendes med hinanden. Et nogenlunde almindeligt skaenderi, kan ende i vilde slagsmaal. Det kan vaere at de er vandt til at opfoere sig saadan hjemmefra, eller noget de har laert paa gaderne, men uanset hvad er det dybt frustrerende. De voksne bryder ikke ind, det ser ofte endda ud som om de ikke ligger maerke til det, mens jeg saa ogsaa maa vende ryggen til, fyldt med indvendige tordenskyer. Der er et bestemt hieraki blandt drengene, og hvis de voksne ville skille dem ad, laerer de ikke at beskytte sig selv, og ham som jeg ville beskytte, vil hurtigt falde udenfor gruppen. Efter saadan en slaaskamp gaar der ikke saerligt lang tid, foer de igen er meget gode venner. En anden ting som jeg synes, skiller dem ad fra danske boern, er at de deler alt med hinanden. Naar de har noget, bolcher eller saadan noget, vil de atid meget gerne dele med dem som ikke har. Det er virkeligt smukt at se!

Drengene er taget hjem paa jueferie i dag, dvs. dem der har et hjem at tage hen til. Der er tre tilbage, de har enten ikke et hjem, eller man ved ikke hvor deres foraeldre er. Da vi kom her, havde jeg troet at ingen har boernene havde foraeldre eller hjem, saadan er det heldivis ikke. De fleste af boernene er her om dagen, og tager igen hjem om aftenen. Deres foraeldre har et hus, men kan maaske ikke tage 100% ansvar for boernene. Der er ogsaa en hel flok som er her hele ugen, og en gruppe som ogsaa tlbringer weekenden her. Det afhaenger helt af foraeldre/hjem situationen. I hverdagene besoeger de frivillige, faderen og kordinatoren af og til boernenes familier, for at se hvordan situationen er og hvordan det kan goeres saa godt som muligt for drengene. Det er faktisk en stor del af formaalet ved denne del af projektet: at (gen)integrere drengene hos deres foraeldre.

Der er saa meget mere at sige, men lige nu sker der en masse udenfor. Det maa vaere forberedelser til julefesten i morgen, for dem der arbejder her. Rigtig glaedelig jul til alle - Feliz Navidad ogtak for alle jeres kommentarer!