Starter igen med hollandsk - det ligger pt bare lidt lettere!

Daar zit ik dan, in Guayaquil, Ecuador, Zuidamerika - de andere kant van de wereld dus. Als ik het zo zeg, klinkt het heel vreemd, zo voelt het gelukkig niet. Het is nog maar ons tweede dagje hier, en toch is er nu al ontzettend veel gebeurd!

Woensdag avond op14 december kwamen we om 21:30 aan op het vliegveld van Guayaquil. Hier hebben we een stempeltje in ons paspoort gekregen, en gingen we op zoek naar 'onze' pater. Dit zoeken hebben we uiteindelijk best lang over gedaan, en met een blik op ons horloge, dat nog op nederlandse tijd stond(6uur later), begonnen we toch een klein beetje paniekerig te worden. We hebben geprobeerd om het Don Bosco huis en de pater te bellen, dit bleek echter niet mogelijk te zijn. Toen hadden we dus nog maar 2 opties: op het vliegveld wachten, of die groote, onbekende en spaanstalige stad ingaan, begeleid door een taxichauffeur. Eerst geinformeerd bij de info-balie, wat de prijs van zo'n ritje zou zijn, hoe ver het was en vooral of het wel veilig voor ons zou zijn, om met een taxi te gaan. Gelukkig hebben we voor optie 2 gekozen, anders hadden we echt nog de hele nacht op dat vliegveld kunnen staan!

Toen we eenmaal ons eerste ritje op de ecuadoriaanse wegen overleefd hadden, bleek onze volgende ''obstakel'' een man met een groot geweer. Gelukkig was dit wel al binnen het gebied van het project, we waren dus aangekomen, maar moesten nu even deze man uitleggen dat we vrijwilligers uit Hollanda waren. Hij haalde er snel wat andere mensen bij, en kort hierna zaten we aan tafel lasagne en broodjes te eten.

De volgende ochtend, werden we wakker van gezang en gebeden, net buiten de deur van onze kamer. Toen we met z'n tween gegeten hadden, werden we opgehaald door Ruben, een soort cordinator hier, hij nam ons mee en stelde ons voor aan de jongens. Zij zongen een liedje voor ons, en kwamen ons al meteen veel vragen stellen, enknuffelen.Lieve en entusiaste jongens! Kort hierna gingen we met een busje vol jongens, spelletjes en snoep, naar een sloppewijk in de stad. Hier was er een soort opvangcentrum voor kleine kindjes, die niet thuisverzorgd konden worden. De jongens gingen liedjes zingen, ener werd een feestje voorde kindjes gevierd. Heel bijzonder om mee te maken, zo veel lieve kleine gezichtjes, vrolijkheid, liedjesen veelvrijwilligers,in eenklein gebouwdje, in een wijkdie ik zo alleen nog maar op tv had gezien. Alle vrijwilligerskregenpaar kleintjes, een oudere jongen en schmink mee - dan krijg je een vrolijk resultaat! Na het schminken gingen we met de pater mee terug naar het project. S'middagshebben we niet veel gedaan, een beetje geslapen, gelezen en gegeten met een gezelige pater it Spanje. De jongens waren nog bij het feestje, dus we hebben echt even niks gedaan! We zijn uiteindelijk ook nog even naar het andere Don Bosco project geweest, volgens mij de eerste fase. Leuk om te zien!

S'avonds hebben we met de jongens gegeten, en nogmet een belgische vrijwilligster, die hier woont gesproken. We weten nog niet precies waar we uiteindelijk gaan werken, maar wel dat het niet hier word. Dit komt omdat we hier 4 maanden verblijven,omdat de jongens hier wonen, willen ze hiergraag vrijwilligers die hier minimaal 6 maanden zijn. Wij gaan waarschijnlijk ergens in de stad werken, ieder op een ander dagcentrum, voor kinderen die anders op straat zouden zijn. Hierover horen wena kerst meer.Alles hier voor kerst trouwens best ongestructureerd,we hebben in ieder geval begrepen dat het dagprogramma er nu heel anders uitziet. Vandaag zijn we bijvoorbeeld weer naareen kerstfeestje geweest. Dit feestje was ineen huis, waar jongens wonen, omdat ze om de een of andere reden niet thuis kunnen zijn.De meeste hadden wel moeders, die er ook bij waren. Er waren optredens van de jongens en aan het einde werden er kertspakketten voor de families uitgedeeld. Na het feestje gingen we terug in de pick-up, daar zaten we toch wel gezelig - alleen is het wel belangrijk om het deurtje aan de achterkant echt dicht te doen. We hadden bijna een vrijwilliger op de snelweg verloren!

Het is hier tot nu toe heel leuk, alles is nieuw, en er gebeurd heel veel. Maar op die momenten dat er even niets gebeurd, is het echt wel even stil. Gisteren had ik een paar keer het idee dat ik hier helemaal verkeerd zat, en vooral veel te ver weg. Dat is vandaag gelukkig wel anders! De jongens zijn heel lief, en het spaans gaat heel snel. Ik word er gewoon helemaal high van om een leuk(en verstaanbaar) gesprekje te doen. Ook is het echt een feest om met Ruben, de cordinator, en de jongens over de wegen hier te racen. Het verkeer is helemaal idioot, en met harde muziek, leuke kinderen en de wind door mijn haren, is dat echt net als in een pretpark! Ik stop maar weer even voor nu, want ik wilhet hele zooitje natuurlijk ook nog ''even'' vertalen :) Liefs van een zwetende Marlon!

Og pa dansk!

Her er jeg saa, i Guayaquil, Ecuador, Sydamerika - paa den anden side af jorden. Naar jeg siger det saadan, lyder det fuldstaenndigt saert, saadan foeles det heldigvis ikke. Jeg har det godt og er glad, nu paa anden dagen i Ecuador. Selvom det kun er den 2. dag, er der sket saa meget og det foeles som om jeg har vaeret her i meget laengere tid!

I onsdags, d 14. december, ankom vi til lufthavnen Guayaquil. Vi fik et stempel i vores pas, var glade og top-kvaestet. Jeg foelte mig virkeligt som en zombie, efter de mange og lange flyveture. Derfor blev vi ogsaa hurtigt lettere panikken, da vi fandt ud af at vores ''fader'' ikke var tilstede i lufthavnen.Vi forsoegte at ringe til projektet, google de rigtige telefonnr eller en anden form for loesning. Vi havde to muligheder: at vente i lufthavnen eller at forsoege at bevaege os ud i denne store, farlige og meget spansktalende storby, ledsaget af en taxa chauffoer. Efter at have spurgt om hjaelp ang. afstand, pris og sikkerhed, for saadan en taxatur, valgte vi heldigvis mulighed 2: taxaen.

Da vi havde overlevet vores foerste tur, i den ecuadorianske-livsfarlige trafik, viste vores naeste udfordring at vaere en mand med et stort gevaer. Ham skulle vi lige forklare at vi var de nye frivillige, fra Hollanda. Kort tid efter, sad vi og spiste lasagne med kordinatoren og et par ecuadorianske frivillige herfra.

Naeste morgen vaagnede vi ved lyden af sang og boern. Lige udenfor vores varelse holdes der gudstjeneste, hver morgen kl 6:30. Vi deltog ikke, og stod foerst senere op. Vi spiste morgenmad og toemte hylderne for spaendene frugter. Herefter blev vi praesenteret for drengene, som sang Feliz Navidad for os og som var meget hurtige med en masse spoergsmaal og kram. Soede, begejstrede og meget kaerlige drenge.

Kort herefter tog vi med en minibus fyldt med drenge, spil og slik, afsted mod et meget fattigt kvarter i byen. Saadan et kvarter hvor husene naesten er lavet af pap og ingen vinduer har, et slukvarter fra TV. Drengene skulle her vaere med til at holde en lille julefest, for smaa boern(2-3 aar), som ikke kan blive passet derhjemme. Der blev sunget, klappet og danset og bagefter fik drengene lov til at male paa boernenes ansigter - det faar man et meget fint resultat ud af. Virkeligt en oplevelse, saa meget glaede, mange glade og smaa ansigter, i en lille bitte bygning, i et kvarter som naesten falder fra hinanden! Efter ansigt-udsmyknings-processen, tog vi med faderen tlbage til vores projekt - der hvor vi bor. Her lavede vi ikke saa meget om eftermiddagen, hang lidt, sov lidt, saadan afslapning generelt. Drengene var ikke hjemme endnu, saa vi tog os lidt hygge-tid. Sidst paa eftermiddagen var vi med ud til en af de andre projekter, en anden del af centeret. Her bor drenge som vist har det haardt paa en anden maade, men i hvertfald ikke kan bo hjemme, oftest af oekonomske grunde.

Vi ved endnu ikke hvor vi ender med at komme til at arbejde, men blot at det ikke kommer til at vaere her. Da drengene bor her, vil de helst have frivillige som forbliver her i en laengere periode, 6-12 maaneder. Derfor kommer vi hoejest sandsynligt til at arbejde paa et dagcenter, for boern som ellers ville tilbringe deres eftermiddagstimer paa gaderne, da de ikke kan vaere hjemme.

Det hele er lidt anderledes og mindre struktureret her op til jul, der bliver arrangeret fester og forskellige tiltag for udsatte boern, alle mulige steder i byen. Fx var der ogsaa en julefest for drengene paa det projekt, som vi besoegte igaar. Her var nogle af deres moedre, som til slut fik en julepakke fyld med mad, med hjem. Der var mange sange med musik og boerne holdt optredener for hinanden. Paa vej hjem sad vi i en Pick-up, fuld fart over motorvejene og med vind i haarene, helt fint saa laenge man soerger for at lukke baglaagen - vi havde naer mistet en frivillig paa motorvejen!

Indtil videre er her rigtig fedt. Der sker en masse og alt er nyt, men paa de tidspunkter hvor der ikke sker noget, kan der godt pludseligt vaere ret stille. Igaar havde jeg et paar tidspunkter, hvor jeg foelte mig lidt forkert her, det forkerte sted og isaer alt for langt vaek hjemmefra. Det er heldigvis anderledes idag, og blir sikkert bedre jo mere jeg falder til. Drengene er rigtig dejlige og med sproget gaar det rigtig staerkt! Jeg kan blive saadan helt high af at gennemfoere en vellykkket og forstaaelig samtale paa spansk. Og saa er det i oevrigt noget af en fest at faa lov til at komme med ud at koere en tur: trafikken er fuldstaendig vild, og med hoej musik, vind i haaret og boernene, er det lidt som at vaere i tivoli!

Jeg stopper igen for nu!

Mange tanker herfra!

Marlon