Doe even je ogen dicht, en bedenk dat je in je bed ligt: je bent net thuis gekomen van een prachtig uitstapje naar het strand, met een enorme groep energieke jongens. Het waren een paar geweldige dagen, met zon, strand, een overvol programma, te weinig muggenspul, zonnecreme en slaap. Je zou nu het liefst gaan slapen, maar je hoofd zit nog vol met allerlij gedachten en energie. Je doet je telefoon aan, om toch maar eens te kijken hoe laat het is. Onder je deken - anders word je maatje wakker - je schrikt je rot, als je ziet wat er aan de binnenkant van je laken geplakt zit: een schorpioentje!

Zo ging ik gisteren naar bed, ik ben uiteindelijk, na mijn hele bed uigeklopt te hebben, toch lekker gaan slapen, maar was vanochtend toch wel redelijk moe.

De afgelopen tijd is hier wel half intensief geweest. Ik doe mijn best om alle fijne belevenissen en sfeertjes op te snuiven en overal gewoon heel hard van te genieten.

Toen het vakantie programma voorbij was, werd het afgesloten met uitstapjes naar het strand en het zwembad. Omdat er niet genoeg geld was voor het zwembad, voor de kleine kindjes, heb ik daar een deel van het sponsorgeld ingestoken. Het was maar een klein en simpel badje, maar het was heel bijzonder om die kinderen daar zo blij mee te kunnen maken.

... Vanavond is het mijn allerlaatste avond hier in Guayaquil. De stilte is over het terrein gevallen: de jongens slapen, na veel te veel lollies en drukte, en het enige geluid wat hier nog te horen is, zijn de sprinkhanen en af en toe een hagedisje.

Vandaag hebben we een afscheidsfeestje met de jongens gehad, en later nog een etentje met de paters. Heel bijzonder en ontzettend moeilijk om afscheid te nemen van de jongens, de vrijwilligers en natuurlijk de paters. Hoe kan ik nou afscheid nemen, van mensen die ik waarschijnlijk nooit meer zal zien? Het is vrezelijk zwaar geweest, en volgens mij zijn mijn tranen nog niet eens helemaal op. Ook al zal het morgen ook nog even zwaar worden, heb ik wel het idee, dat ik hier morgen vandaag kan gaan, met hele mooie herinneringen en tevreden gedachtes. Ik heb hier zoveel mee mogen maken, veel geleerd over mezelf en andere en zware momenten overwonnen.Maar boven alles, heb ik een heleboel liefde mogen geven en ontvangen, en dat zal toch iets zijn, dat ik nooit zal vergeten!

Zoals eerder gezegd, is de laatste tijd hier super intensief geweest. We zijn weekendjes weg geweest, een uitstapje gehad met de andere vrijwilligers en naar het strand geweest met alle jongens. Een heleboel belevenissen, die de laatste tijd net even iets ekstra bijzonder gemaakt hebben. Padre Marco heeft ons nog eens mee genomen naar Nigeria. Hij heeft ons laten zien waar de kinderen van Centro DB wonen. Dit was echt een bijzondere erfaring, het werd ineens duidelijk hoe belangrijk het werk in Centro eigenlijk was. Die kinderen leven echt zo ontzettend arm, en helpen thuis met zoveel dingen, dat het echt belangrijk voor hen is, om af en toe echt even weg te zijn. Ze leven daar als op televisie, alleen is het natuurlijk echt wel iets anders om dat in het echt te zien - onvoorstelbaar!

Ik heb een deel van het sponsorgeld gebruikt, om schoolspullen voor deze kinderen te kopen. Ik heb het best moeilijk gevonden om een goed doel te vinden voor het geld. Wat moeten die kinderen nou met schoolspullen, als er soms te weinig geld voor eten is? Juist daarom heb ik voor schoolspullen gekozen, als er geld voor eten is, word het natuurlijk daaran besteed, en schoolspullen zullen dan toch niet gekocht worden. Ook heb ik schooluniformpjes voor een antal meisjes gekocht. Dit klinkt meschien ook weer heel dubbel, maar omdat ik heb kunnen zien hoe blij deze meisjes ermee waren, heb ik er tevreden mee kunnen zijn. Ik heb hun blijdschap en dankbaarheid kunnen voelen, en dat was opzich al een heel geschenk. Natuurlijk vindt ik het nog steeds vrezelijk, dat ik niet iedereen kan helpen, maar door hier geweest te zijn, realiseer ik me, dat ik moet fokussen op de mensen, die ik wel heb mogen helpen. Ik zal nooit de hele wereld kunnen redden, en moet dus blij zijn met de mensen, die ik wel kan helpen.

Morgen vliegen we naar Cali in Colombia. Hier gaan we een vriendengroep bezoeken, die we eerder in Montañita ontmoed hebben. Zij hebben een touristisch programma rond Cali, voor ons in elkaar geprakt, en zo word Colombia dus de afzet voor onze rondreis.

Heel erg bedankt voor iedereen die geholpen heeft met sponsorgeld, en daarom geholpen heeft om vele kindjes hier blij te maken! En net zo veel bedankt voor iedereen die af en toe een berichtje of mailtje gestuurd heeft, op die manier valt het best wel mee, om ver van huis te zijn.

Forstil dig at du ligger i din seng; i dag er du kommet hjem fra en pragtfuld tur til stranden, med en ordenlig flok energiske drenge. Det har vaeret et par skoenne dage, med sol og strand, et fyldt program og for lidt soevn, myggebalsam og solcreme. Du har netop vaeret paa eventyr; et smut paa den anden side af vejen, for at koebe is med dine kammerater og har spist alt for meget af det skidt. Egentligt vil du helst sove, men du har for meget energi og for mange tanker mellem oerene. Du finder din telefon frem, og under dynen ser du hvad klokken er. Da telefonen lyser, opdager du en uventet gaest i din seng: en skorpion!