marlonmiezenbeek.reismee.nl

In het midden van de aarde is het vredig!...


Ja dat klinkt wel weer heel mooi he? En eigenlijk gaat het er hier ook best wel vredig aan toe. De tijd gaat rustig voorbij, en eigenlijk beginnen we al langzaam af te tellen.
Alles went en er zijn steeds minder dingen gek of verassend.
De laatste 2 weken is het hier best rustig geweest, eigenlijk op de iets te rustige en bijna saaie manier. De jongens hebben vakantie, en er waren workshops voor de werknemers hier. Ja dan bleven de vrijwilligers over; wij hebben hier de klusjesmannen uitgehangen en allerlij klussen gedaan. Het onkruid moest gemaaid worden en de huisjes en klaslokalen moesten schoongemaakt worden. Niet echt het vrijwilligerswerk wat we ons voorgestelt hadden, en soms best frustrerend, maar bij somige dingen kan je gewoon niets anders dan je instelling veranderen. In deze hebben we wel geprobeerd om zoveel mogelijk leuke dingen te doen, en af en toe even te ontsnappen naar een shopping mall of te boulevard. We aten bij de paters en waren daarom ook elke ochtend bij de mis, dit geeft altijd wel een heel bijzonder gemeenschappelijke band.
De paters zijn trouwens best speciale figuren. Somige van hen zijn echt vreemd en niet echt sociale types, terwijl ik het met een paar andere echt heel goed kan vinden. Mijn lievelings-pater, ja die bestaan echt hoor, is bijvoorbeeld Padre Marco. Met hem kan ik echt leuk praten en hij probeerd med ook echt te begrijpen. Hij koopt vaak mangos voor zichzelf en doet mij er dan ook een kado, een hele lieve man dus.
En nu is eindelijk het vakantie-programma voor de kinderen begonnen. Het is hier in Ecuador normaal om je kinderen in de vakantie, naar allerlij aktiviteiten te stuuren, en zelfs om ze in de vakantie ekstra schoollessen te geven. In alle centras van het project, worden nu in de vakantie bijlessen en speciale programmas gegeven.
S'morgens gaan we met een busje vol vrijwilligers op weg naar de centras. In Nigeria, een sloppewijk, worden er eerst een antal afgezet. Deze wijk is echt onvoorstelbaar, en vooral nu met het regenseisoen. De straten zijn normaal van zand en troep, maar nu staan ze vaak onder water, en ziet het er toch altijd wel even spannend uit, hoe we weer weg kunnen komen. Ik kijk altijd mijn ogen uit ls we door de straten rijden, zo onvoorstelbaar hoe die mensen daar in huisjes van riet en troep kunnen wonen. Jeetje wat voel ik me dan super verwend, als ik af toe zielig doe, als ik onder de koude dousch sta!
In Centro Don Bosco zijn er nu met de vakantie een heleboel kinderen, maar jammer genoeg ook meer vrijwilligers. Het is de bedoeling dat we een redelijk vast en gestructureerd programma volgen, maar dat is echter nergens te bekennen. Daar kan ik soms echt heel gefrustreerd van raken; hoe kan ik nou zo veel mogelijk kindjes tegelojk helpen met hun sommen, als ze eigenlijk nog niet eens weten hoe ze de cijfers op moeten schrijven?

Om even terug te komen over het midden van de aarde ... Daar zijn we dit weekend namelijk even heen geweest. Jaja, zo spectaculair was het ook weer niet, maar wel een bijzondere gedachte, om ergens op de evenaar te staan. We zijn met z'n tweeen een weekendje naar Quito, de hoofdstad van Ecuador geweest. Heel leuk om een andere omgeving van Ecuador mee te maken, en voor het temperatuurverschil had voor ons een soort chok effekt! Daar had je die verwende vrijwilligers weer, die nu alleen nog maar tegen warm weer kunnen. Jeetje wat waren we even zielig, toen we de berg afkwamen en helemaal natgeregend waren.
Gelukkig was het weer de dag erna veel beter, anders hadden we meschien ook wel een heel negatief beeld van die stad gehad. Toen hebben we de bus naar Mitad Del Mundo(Midden van de aarde) genomen. Te lang in de bus blijven zitten, en dus uitgestapt in een klein bergdorpje. Daar hebben we rondgewandelt en van de echte ecuadoriaanse bergsfeer - zonder touristen - genoten.
Het touristische dorpje, Mitad Del Mundo, was ook een hele leuke belevenis. We hebben zo lekker genoten van de zon en de schone lucht, veel fotos gemaakt en ons echt lekker op vakantie gevoeld! Ja het voelde daar echt alsof er vrede was in het midden van de aarde!

Hasta luego!

Den danske version!

I midten af jorden er der fredeligt!

Ja det lyder nok lige lidt for idyllisk. Men faktisk er her pt ret fredeligt. Tiden passerer roligt, naesten helt uden at jeg naar at opdage det. Det er endda saadan at vi naesten er ved at taelle ned og forberede os paa det naeste eventyr. Jeg er begyndt at vaenne mig til det meste og for hver dag der passerer er der faerre og faerre underlige ting. De sidste to uger har vaeret meget rolige, naesten saa rolige at det blev kedeligt. Drengene har ferie og der var kursusser for dem der arbejder her, saa var der kun os frivillige tilbage; vi har leget handymen og gjort en masse rent. Drengenes hytter, der hvor de bader og sover, klasse lokaler, ukrudt der skulle luges - alt muligt spaendene, som godt nok ikke lige var hvad vi havde forestillet os under kategorien ''arbejde med gadeboern''. Frustrerende hvis I var tvivl om min mening, men ved nogle ting kan man bare ikke rigtigt aendre andet end sin indstilling dertil. I disse uger har vi proevet at tage vaek fra centeret saa ofte som muligt; shopping malls og boulevarden hjaelper gewaldigt paa daarligt humoer. Vi spiste hos praesterne, og det er der egentligt ogsaa en god nok stemning ved, meget faellesskab-agtigt. De der praester er forresten nok nogle sjove typer, nogle af dem er bare underlige og virkeligt ikke sociale, men andre er altsaa ogsaa meget flinke. Saadan har jeg ogsaa en yndlings praest - fra nu af kalder jeg dem for Padre's, da det bare er en bedre betegnelse - ok, min yndlings Padre: med ham kan jeg virkeligt snakke og han er venlig og forstaaende, paa en bedstefar-agtig maade. Naar han koeber mangoer til sig selv, koeber han ogsaa en med til mig.

Nu er ferie-programmet for boernene endeligt begyndt. Her i Ecuador er det normalt at sende sine boern i skole i ferien, dog er der ogsaa fritids aktiviteter, men det handler primaert om at boernene skal have noget ekstra undervisning. I alle af projektets afdelinger er der derfor ekstra undervisning og andre aktiviteter. Om morgen koerer vi med en lille bus fyldt med frivillige mod de forskellige afdelelinger. I Nigeria, et meget fattigt kvarter, bliver de foerste sat af. Det her kvarter er virkeligt noget af en oplevelse at se og koere igennem. Isaer nu med regnsasonen, svaert at forestille sig, hvis ikke det var fordi jeg havde set det med egne oejene. Normalt er vejene lavet af jord, men nu er ofte meget(!) vaade og ligner mere end flod end en vej. Altid lidt spaendene at se om den gamle ramle bus nu ogsaa klarer det. Det er dog en af de ting jeg ikke kommer til at vaenne mig til; uforstaaeligt hvordan de mennesker kan leve saadan i huse af bambus og saa med saa store familier. Jo, saa vil jeg godt indroemme at jeg foeler mig yderst forkaelet, naar jeg en gang imellem foeler mig soelle pga det kolde bad her.

I Centro Don Bosco er der rigtig mange boern pga ferien, men desvaerre ogsaa rigtigt mange frivillige - hvilket aldrig rigtigt goer arbejdet saerligt effektivt. Det er meningen at vi har et nogenlunde fast og struktureret program , men det kan jeg i praksis aldrig finde. Det kan godt goere mig en lille smule frustreret, da et program og mere system ville goere hverdagen og undervisningen meget mere effektiv. Undervisningen eller den hjaelp, som jeg boer give er nogle gange ogsaa ret svaer; hvordan hjaelper jeg saa mange boern som muligt med deres matematik opgaver, naar de ikke en gang kan finde ud af at skrive eller genkende tallene fra 10 og frem.

... For lige at vende tilbage til med at der i midten af jorden er saa dejligt fredeligt - det passer faktisk! I denne weekend var vi lille et smut forbi aekvator. Nejnej, saa vildt var det heller ikke, men lidt en sjov tanke at staa der, et sted paa aekvator. Vi tog os en weekend i Quito, Ecuadors hovedstad. Meget sjovt at opleve en anden del af Ecuador, isaer omgivelserne og temperaturforskellen gav os noget af en chok-oplevelse. Jaja, det var saa saadan som de der to forkaelede frivillige, som kun er i stand til at fungere i varme, oplevede den foerste dag i Quito. Vi var godt nok lidt soelle, da vi kom ned fra det bjerg, vaade, kolde og droemmene om et varmt bad! Heldigvis var den naeste dag noget bedre. Vi tog bussen til Mitad Del Mundo(midten af jorden). Da vi kom til at blive siddende for laenge i bussen, endte vi i en lille bjerglandsby, med en meget idyllisk og rolig stemning. Her hang vi lidt rundt, noed den friske luft uden turister, bare for at insnuse den rolige stemning. Vi tog bussen tilbage til den lille turistede by Mitad Del Mundo og foelte os igen som aegte turister ... Ja det foeltes rent faktisk som om der var fred i midten af jorden.

Hasta luego!!!

Reacties

Reacties

Nienke

Hee lieve Marlon!
Het midden van de aarde.. wat gaaf! Fijn dat je lekker even een weekendje op pad bent geweest, mooie manier om wat van het land en de cultuur mee te krijgen!
Ik zie sommige dingen helemaal voor me door de manier waarop je ze verteld! Wil je je adres sturen? Ik heb hier een kaartje die jou kant op wil komen!
Liefs! Nienke

astrid

Het midden van de aarde, wat gaaf dat dat bestaat!en natuurlijk alleen bedenk je je niet daar ooit eens te zijn,
en jij bent daar ! Goed om het leven zo te zien, wat zijn wij dan inderdaad verwend he, en waar maken we ons allemaal druk om, ik weet nog dat ik dat ook had toen ik terug kwam uit Africa! Mooi om mee te moen maken en het ook zo te beleven.!
Veel groetjes Marlon!

-.-/.-/.../.--././.-.

Hvor er syntes godt om knappen?! :)

Mariejose

Lieve Marlon,

Fijn te lezen dat het daar aardig gaat!! Goed idee om een weekend naar het midden van de wereld te gaan geweldig zeg , ben benieuwd naar foto s van de natuur en de bergen.
liefs, mama

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!